Açıklama:
Avrupa'da Osmanlı savaşları Osmanlı İmparatorluğu ile eski Ortaçağ'dan 20. yüzyılın başlarına kadar uzanan çeşitli Avrupa devletleri arasındaki bir dizi askeri çatışma idi. İlk çatışmalar 13. yüzyılda Bizans-Osmanlı savaşları, ardından da 14. yüzyılda Bulgar-Osmanlı savaşları ve Sırp-Osmanlı Savaşları başlamıştır. Bu devrin büyük bölümü, Osmanlı'nın Balkanlara açılmasıyla karakterize edildi. Osmanlı İmparatorluğu, 15. ve 16. yüzyıllarda Orta Avrupa'ya daha fazla girdi ve Avrupa'daki toprak taleplerinin zirvesinde kaldı.
Osmanlı-Venedik Savaşları, 1423'ten başlayarak dört yüz yıl boyunca devam etti ve 1718 yılına kadar sürdü. Bu dönem, Negroponte'nin 1470'te düşüşüne, 1571'de Mağusa'nın (Kıbrıs) düşüşüne, 1571'de (o zamanki en büyük deniz savaşı) Lepanto Savaşı'nda Osmanlı filosunun yenilmesi, 1669'da Candia'nın (Girit'in) düşüşüne, Venedik'in 1680'lerde Morea'ya (Peloponnese) yeniden yerleşmesi ve tekrar 1715'te kaybedilmesi. Venedik egemenliğinde Corfu adası, Osmanlılar tarafından fethedilmeyen tek Yunan adası olarak kaldı.
Onyedinci yüzyılın sonlarında, Avrupalı güçler Osmanlı aleyhine pekişmeye başladılar ve Kutsal Ligi kurdular. 1683-99 Büyük Türk Savaşı sırasında birtakım Osmanlı toprak kazanımlarını tersine çevirdi. Bununla birlikte, Osmanlı orduları on sekizinci yüzyılın ikinci yarısına kadar Avrupalı rakiplerine karşı kendilerini tutabilmişlerdir. On dokuzuncu yüzyılda Osmanlılar, Sırpların (1804-1817) ve Yunanların (1821-1832) ayaklanması ile karşı karşıya kalmışlardır. Bu, imparatorluğu daha da istikrarsızlığa uğratan Rus-Türk savaşlarıyla birlikte gerçekleşti. Osmanlı yönetiminin son geri çekilişi, Birinci Dünya Savaşı'nın bitiminde, Sevr Antlaşması'nın imzalanmasıyla başlayan I. Balkan Savaşı'yla (1912-1913) geldi
