öykü :
Emel sabah uyandığında ödevini yapmayı unuttuğunu son anda fark etti . Yapmak için tam defterini alıcakken servisin geldiğini fark etti. Ev ödevini yapamadan aceleyle çantasını alarak servisine doğru ilerledi. Okula geldiğinde ne yapacağını bilmiyordu. Arkadaşlarından birisi ödev burada yapabileceğini ya da öğretmenine herhangi bir yalan uydururbileceğini söylemişti. Bu fikir Emelinaklını karıştırmıştı. Çünkü daha önce hiç böyle bir şey yapmamıştı . Yine de öğretmenden azar işiticeğine böyle bir yalanı bir kez olsun söylemekten zarar gelmeyeceğini düşündü. Öğretmen derse girip kontrole başladığında sıra Emele gelmişti . Emel böyle bir vicdani yükü kaldıramıycağını anlayınca öğretmenine olan biteni söyledi Öğretmenim ödevimi yapmayı unutmuşum dedi. Öğretmen dürüstlükten dolayı Emeli tebrik etti ve bir daha ödevlerini unutmaması için onu uyardı.
fabl :
Ağaç, üzgün üzgün ağlıyordu . Onu gören karga hemen dalına kondu.
Sordu: arkadaşım neden ağlıyorsun?
Ağaç hiçbir açıklama yapmak istemiyordu fakat karganın ısrarlarına karşı onu cevaplamak istedi.
Ağaç : Arkadaşım galiba benim son günlerim bu yüzden ağlıyorum, dedi.
Karga : Ama neden ki , niye böyle düşünüyorsun?
Ağaç : Çünkü artık insanlar bana su vermiyor, baksana köklerimde yavaş yavaş kurudu artık daha dayanamayacağım. Elma bile vermeyeceğim ve yakında size veda edeceğim , dedi.
Karga : Peki ben senin için ne yapabilirim söyle elimden gelen bir şey varsa yardımcı olmak isterim, dedi.
Ağaç : İnsanların beni fark etmesini sağlayabilirsiniz. Böylece artık bana su verirler ve ben de hayatta kalırım.
Karga bu fikri çok beğenmişti. Tamam dedi, ben arkadaşlarımı toplıycam ve sana yardım edeceğim.
Ağaç çok mutlu olmuştu arkadaşlarına güveniyordu ve artık neşesi yerine gelmişti
…
Kendim yazdım umarım yardımcı olabilmişimdir…
