Bir gün karınca kendisine ufak ekmek kırıntıları ile toplayarak,kendisine yemek hazırlamıyorlarmış. Daha sonra, evde sadece ufak bir karınca bulunuyormuş, bütün görevleri o yapıyormuş. Bütün yemekleri o toplar, dağıtır, paylaştırır imiş. Kısacası bütün yük, bütün görev ona kalınca: o da haliyle yoruluyormuş. Kimse onu düşünmüyor,herkes kendi işine bakıyormuş, ve bir gün kendisi demiş ki, beraber iş bölümü yapalım. En azından ben yorulmam, Ve birlikten kuvvet doğar bildiğiniz gibi demiş, diğer karınca arkadaşlarına. Arkadaşları düşünüp, taşınıp, bir karara varmış. Ve oda hak verip, Karınca arkadaşına yardım etmiş. Beraber iş bölümleri yapmışlar. Ve hiç yorulmadan herkes eşit bir iş ayrımı şeklinde yapıyormuş işini. İşleri bitirince yemek yiyorlarmış. Bütün karıncalar birlikten kuvvet doğar adlı atasözümüzü söylemişler!
